इथे व्यक्त स्पंदातले भाव लोके
नसे ते ना मोती न माती असे ते
जणू चंद्रचुरा माखले गाव होते.
कळी मोदतो मोजता श्वास जेव्हा
खळी गोंदतो भोवती रास ठेवा
कला त्या कलाने उजले भोवताली
जणू स्पर्श ओघे खुळे भाव होते.
नको रे नको ती वेदना चीर काया
जिच्या कुंदनी भेटती मोह माया.
खगांच्या परांची घुंगराळी नदी ती
निळ्या वळणांनी चांदणी नाव होते
आता दूर गेले मनातील नाते
नसे जे ना माझे ,ते माझे का होते!
किती विस्मयाने जगवा मनू मी
जगावा असा की जगणेच घाव होते..
अता विश्वकाळी घडावा जणू मी
अता बोधकाळी कळावा अणू मी
अता विश्वरूपे असे मी नसे मी
नसे, अंत नाही अशी मी धाव होते.
(बुद्ध पौर्णिमेच्या शुभेच्छा)
-भूराम (४/३०/२०१८)
