जड झाला माथा,
घर आता, बघ कोसळते.
चांद पावलांना,
धुळ आता, कशी रे पोळते.
***
सुर्य पोखरती ढग,
जीवा होते तगमग,
डोळ्यातले पाणि बघ,
जग किती गढुळते.
ओल वाटु लागे फ़ोल,
गोड कुणाचेना बोल,
ढळु पाहे माझा तोल,
क्षण क्षण उधळते.
नाद उलावता श्वास,
त्यास परीघाचा त्रास,
देह पंजरीचा फ़ास
भोग भोगते छळते.
धुक दाटी माया गुढं,
त्यात शोध वाटे मुढं,
पुरे संसाराचे खुळं,
नाही अजुन कळते.
***
आता रड आता,
जळ आता, दुःख काजळते.
चांद पावलांनी,
पळ आता, जिणे वादळते.
-भुराम (२६/११/२०११)
