गुरुवार, १९ मार्च, २००९

!!अंत्यविधी!!


फ़ुले बांधल्या देहाची
होती अंधारली रात.
मी मोजता किनारा
धस्स झाले काळजात.

ओल्या कातळ कांतीला
निळ्या नभाची किनार.
शब्द सुरकते माझा
जीव झाला गं उदार.

रंध्र रंध्र आयुष्याचे
शोध शोधतात श्वास.
बंद पापण्यात त्याच्या
बघ दडलेली आस.

खुरे उधळलेली जात
रडे रडतात किती.
जड पावूलांना मंत्र
वाळू बिलगते माती.

खाली ढिगारा नात्यांच्या
वरी पहुडला देह
आता चेतवा ठिणगी
सारा जळू दे गं मोह.

-भूराम.
०३/१९/०९

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा