(एका मित्राच्या slambook मधे कधिकाळी ही कविता लिहली होती.)
सामर्थ्ये झळाळी तुची एक रुपार्या,
किती दुखः साहे, तुझी शांत चर्या.
परीस गंध माती, तव स्पर्शे ज्योती,
अहाहा! म्हणे मी अशी मिळो भार्या.
कळी देह लाही, प्रेम सुक्ते न्हाई,
तुझी कंठ विणा दिडदिडते मनाही.
स्वभावे कस्तुरी, चहूदिशेला दरळ,
अखिल ब्रम्हांडा झणी पाडशी भुरळ.
नवनिशांचे चांदणे तवं ओलस हासणे,
क्षणे लख्ख व्हावे मम काळोखात जीणे.
तूची व्हावी चालना मम जीवीत कार्या.
अहाहा! म्हणे मी अशी मिळो भार्या.
काहीच कळेना तुझ कोणती वेदना,
नील चक्षू किनारी का गुलाली खुणा?
का गिळते हुंदके, तुझे तुच एकाकी?
मज सदा हे छळते, जरी मी अनोळखी.
मी गुजतो मनाशी, गुढ दिठीच्या व्रणाशी
देवून टाक मला , जेही दुःख तुज अशी.
माझा हात पुढे, तुझा तू कराया.
अहाहा! म्हणे मी अशी मिळो भार्या.
--भूराम...
सामर्थ्ये झळाळी तुची एक रुपार्या,
किती दुखः साहे, तुझी शांत चर्या.
परीस गंध माती, तव स्पर्शे ज्योती,
अहाहा! म्हणे मी अशी मिळो भार्या.
कळी देह लाही, प्रेम सुक्ते न्हाई,
तुझी कंठ विणा दिडदिडते मनाही.
स्वभावे कस्तुरी, चहूदिशेला दरळ,
अखिल ब्रम्हांडा झणी पाडशी भुरळ.
नवनिशांचे चांदणे तवं ओलस हासणे,
क्षणे लख्ख व्हावे मम काळोखात जीणे.
तूची व्हावी चालना मम जीवीत कार्या.
अहाहा! म्हणे मी अशी मिळो भार्या.
काहीच कळेना तुझ कोणती वेदना,
नील चक्षू किनारी का गुलाली खुणा?
का गिळते हुंदके, तुझे तुच एकाकी?
मज सदा हे छळते, जरी मी अनोळखी.
मी गुजतो मनाशी, गुढ दिठीच्या व्रणाशी
देवून टाक मला , जेही दुःख तुज अशी.
माझा हात पुढे, तुझा तू कराया.
अहाहा! म्हणे मी अशी मिळो भार्या.
--भूराम...
